bugulu penceremden
gölgesiz odamin toprak zeminine
düsen günesin
tozlu ziyasi oksadi tenimi…
yüregimde senin için
büyüttügüm çiçegin dikeni,
kizila boyadi ak gögsümü,
tomurcuk güllerim agus oluverdi
dogan günün aydinligina…
içimde uzayan,
dipsiz karanliklara,
üzengisinden ayaklanmis
atli süvari mahmuzladi
kuyrugu bagli atini
dört nala…
bilinmez illerin göz gözü görmez
zifiri karanligina dogru uzaklastim.
uzaklastim yasadigim hayattan
benden
ve de senden uzaklastim.
gelme gayri,
gelme…
